لطفی رفت تا ...

لطفی رفت تا شاید من و شما به خود بیاییم و به این نکته بیندیشیم که درخت باسلابت مکتب موسیقی ایران یکی دیگر از  محافظین اصلی " ریشه و یک منبع غنی خود را از دست داد " که افسوس و صد افسوس در این سال های بازگشت هیچ یک از اساتید یا از این بازگشت رضایت نداشتند یا شاید صلاح ندیدند که بازگو کنند " اما بسیار کسان خدارا شاکر بودند که باز هم می توان امید به این داشت که اساتید باری دگر بتوانند در کنار هم جمع شوند و این درخت کهنسال را آبیاری نمایند . این درخت کهن  در مقابل طوفان های فرهنگی دست خوش بی مهری هایی از جنس سلیقه های فردی و خصوصی شده است . و فقط در زمان درگذشت یک پیشکسوت و استاد به خود می آید وآیین مرده پرستی را به نحو احسن و به صورت کامل اجرا می نماید . لطفی دغدغه اش اصل موسیقی اصیل ایران بود  وصرفا سلیقه نبود . تشکیل گروه چاووش و جمع آوری آثار گذشتگان و ارائه آن " حضور به موقع در جریان انقلاب و همراهی این جنبش عظیم مردمی" بازگشت به وطن و احیاء موسیقی و دعوت از همگان به این حرکت انقلابی در موسیقی ایران نشان از خلوص نیت ایشان داشت . ضمن تسلیت مجدد درگذشت استاد محمد رضا لطفی به همه دوستاران آن استاد تمام " از همه اساتید عالی قدر موسیقی ایران چه در داخل و چه در خارج از این مرز و بوم" تقاضا داریم که به خود بیاییم و حرکتی نو در هدایت این جریان اصیل و معنوی اسلامی ایرانی نشان دهیم. که به قول حضرت حافظ :

بیا تا گل بر افشانیم و می در ساغر اندازیم          *          فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم